stała faza gleby

Encyklopedia PWN

cecha charakteryzująca stopień rozdrobnienia fazy stałej gleby;
przestrzenne uporządkowanie cząstek fazy stałej gleby;
gleba
[łac.],
naturalny twór wierzchniej warstwy skorupy ziemskiej powstały ze zwietrzeliny skalnej w wyniku oddziaływania na nią zmiennych w czasie i przestrzeni czynników glebotwórczych;
adsorpcja
[łac. ad- ‘przy’, sorbere ‘pochłaniać’],
zagęszczanie substancji (gazów, par, rozpuszczonych ciał stałych, jonów, a także cieczy) na granicy dwóch sąsiadujących faz.
utworzona przez najdrobniejsze cząstki gleby (średnica 0,5–0,001µm) część fazy stałej gleby, zawarta we frakcji koloidalnej (granulometryczny skład gleby).
kryształ
[gr. krýstallos],
ciało w stałym stanie skupienia, o prawidłowej budowie wewnętrznej, ograniczone naturalnymi płaskimi ścianami, tworzącymi wypukły wielościan (krystalograficzne postacie).
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia