sprawcze
Encyklopedia PWN
Wundt
niem. fizjolog, psycholog i filozof.
[wunt]
Wilhelm , ur. 16 VIII 1832, Neckarau k. Mannheim, zm. 31 VIII 1920, Grossbothen k. Lipska,
psychol. termin wprowadzony przez I. Pawłowa, przejęty i stosowany w behawiorystycznych teoriach uczenia się (behawioryzm) na oznaczenie faktu, że pewne zdarzenia (stany rzeczy) występujące w następstwie zachowań zwiększają prawdopodobieństwo pojawienia się tych zachowań w przyszłości w podobnych sytuacjach;
zachowanie, zachowanie się,
psychol. jedno z podstawowych pojęć psychologii; w najszerszym znaczeniu — każda dająca się obserwować reakcja na bodźce z otoczenia lub ogół reakcji i ustosunkowań organizmu żywego do środowiska.