sportu

Encyklopedia PWN

organizacja zał. 1922 w Warszawie przez 7 związków, jako najwyższa władza sport. w Polsce
fair play
[feər pleı; ang.] Wymowa,
gra lub walka sport. prowadzona w sposób uczciwy, szlachetny, zgodny z przepisami (tzw. czysta gra);
wyższe uczelnie kształcące nauczycieli wychowania fiz., trenerów i organizatorów sportu, specjalistów z zakresu rekreacji ruchowej i turystyki oraz rehabilitacji i zdrowia publicznego.
alpinizm jaskiniowy, alpinizm podziemny,
rodzaj sportu polegający na odkrywaniu i eksploracji jaskiń oraz pokonywaniu, grupowo lub samotnie, znanych wcześniej trudnych jaskiń z uwzględnieniem m.in. kryteriów czasu akcji, czystości stylu, osiągniętej deniwelacji (tzw. przejścia sport.);
bobsleje
[ang.],
sport bobslejowy,
zimowa dyscyplina sportu, w której zawodnicy zjeżdżają na specjalnych saniach (zw. bobslejami) po sztucznym lodowym torze dł. 1500–2000 m o spadku 8–12%;
Coubertin
[kubertę̣]
Pierre de Wymowa, ur. 1 I 1863, Paryż, zm. 2 IX 1937, Genewa,
fr. historyk, pedagog; inicjator nowoż. igrzysk olimpijskich;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia