spoistą
Encyklopedia PWN
teoria atrybucji
psychol. teoria opisująca reguły rządzące procesami przypisywania (atrybucji) jednostkom lub ich zachowaniu przyczyn i intencji oraz tłumacząca wpływ dokonywanych przez daną osobę atrybucji na jej emocje, postawy i relacje z innymi ludźmi;
[łac. attributum < tribuere ‘przydzielać’, ‘przyznawać’],
bud. podnoszenie się ku górze powierzchni przemarzającego gruntu spoistego (gliny, iłu) wskutek kapilarnego podciągania wody gruntowej do strefy przemarzania;
