spinowy
Encyklopedia PWN
magnetyzm
fiz. dział fizyki materii skondensowanej zajmujący się właściwościami magnetyków oraz termin stosowany na określenie właściwości magnetyków przejawiającej się w oddziaływaniu tych ciał między sobą oraz z zewnętrznym polem magnetycznym lub prądem elektrycznym.
[gr.],
grupy linii widmowych (niekiedy położonych bardzo blisko siebie), których powstanie jest skutkiem rozszczepienia poziomu energ., następującego w wyniku oddziaływania pola magnet. ze spinem elektronów (oddziaływanie spin–orbita);
orbital
funkcja falowa ψ opisująca stan jednego elektronu, zależna od współrzędnych ([łac. orbita ‘koleina’, ‘droga’],
) określających jego położenie w atomie (orbital atomowy), cząsteczce (orbital molekularny, orbital cząsteczkowy) lub krysztale.
szwajcarski fizyk teoretyk, pochodzenia austriackiego.
metoda przybliżonego opisu atomów i cząsteczek wieloelektronowych opierająca się na założeniu, że każdy elektron porusza się w polu elektrostatycznym wytwarzanym przez dodatni ładunek jądra atomu lub jąder w cząsteczce i chmurę ujemnego ładunku pochodzącego od uśrednionego rozkładu pozostałych elektronów;
spin
fiz. wewnętrzny moment pędu mikrocząstki (cząstki elementarnej, jądra atomowego) mierzony w jej układzie spoczynkowym;
[ang.],
