spektroskopia

Encyklopedia PWN

metoda analizy cząstek naładowanych, polegająca na wyznaczaniu ich pędów oraz segregacji tych cząstek wg ich pędów za pomocą pola magnet.;
instrumentalne oznaczenie jakościowego i ilościowego składu zewn. warstw atomowych ciała stałego oraz cząstek na nim zaadsorbowanych, a także określenie ich elektr., magnet. i termodynamicznych właściwości oraz elektronowej i krystalograficznej struktury.
chemia bionieorganiczna, biochemia nieorganiczna,
interdyscyplinarna dziedzina wiedzy (z pogranicza chemii i biologii) badająca pierwiastki chem. (i ich związki, gł. koordynacyjne) występujące w organizmach żywych i istotne dla funkcjonowania tych organizmów, a także syntetyczne modele kompleksów biologicznych.
parametr widmowy stosowany w spektroskopii cząsteczkowej (molekularnej), gł. w spektroskopii jądrowego rezonansu magnet. (NMR) i spektroskopii fotoelektronowej;
dział chemii, nauka o budowie przestrzennej cząsteczek związków chemicznych i przestrzennym przebiegu reakcji chem.;
Ernst Richard, ur. 14 VIII 1933, Winterthur,
chemik szwajcarski;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia