spektroskopię laserową
Encyklopedia PWN
dział spektroskopii wykorzystujący promieniowanie laserowe do wzbudzania atomów (cząsteczek);
spektroskopia
dział fizyki obejmujący zarówno badanie budowy i właściwości jąder atomowych, atomów, cząsteczek oraz złożonych z nich układów makroskopowych, jak i badanie ich wzajemnych oddziaływań — na podstawie rozkładu natężenia (tzw. widma) promieniowania elektromagnetycznego pochłanianego, wysyłanego lub rozpraszanego przez te obiekty i rejestrowanego w zależności od długości fali lub częstotliwości promieniowania.
[łac.-gr.],
laser
urządzenie wzmacniające lub generujące spójne promieniowanie elektromagnetyczne (fotony) w zakresie widmowym między daleką podczerwienią a nadfioletem;
[ang. Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation ‘wzmacnianie światła przez wymuszoną emisję promieniowania’],
fiz. stan materii występujący podczas oddziaływania promieniowania elektromagnetycznego o dużym natężeniu (światła laserowego) z materią, gdy prawdopodobieństwo przejść wymuszonych (czyli zachodzących dzięki emisji wymuszonej i absorpcji) jest dużo większe niż prawdopodobieństwo emisji spontanicznej (emisja światła).
interdyscyplinarny dział nauki dotyczący kinetyki elementarnych etapów reakcji chem., tj. procesów zachodzących w czasie femtosekund (1 femtosekunda = 10−15 s).
nieliniowe zjawisko optyczne polegające na jednoczesnym pochłonięciu przez cząsteczkę kilku fotonów o takich samych lub różnych energiach;
