sina

Encyklopedia PWN

Tybetańska, Wyżyna, chiń. Qingzang Gaoyuan, tybet. Czangt’ang,
wyż. w Azji Środkowej, w południowo-zachodniej części Chin i w niewielkiej części na zachodzie na spornym terytorium chiń.-indyjskim;
metodol. czynnik wyznaczający (w. konieczny — łac. conditio sine qua non) lub umożliwiający (w. wystarczający) zaistnienie określonego zdarzenia (zjawiska, stanu rzeczy, stosunku, cechy itp.) albo też zwiększający jego prawdopodobieństwo (w. sprzyjający);
rz., prawy dopływ Solinki;
Wiechert
[wị:śərt]
Ernst Wymowa, pseud. Barany Bjell, ur. 18 V 1887, leśniczówka Piersławek (niem. Kleinort) k. Mrągowa, zm. 24 VIII 1950, Uerikon (Szwajcaria),
niem. pisarz i poeta;
prawo we współcz. prawie karnym nieodzowny element struktury przestępstwa;
mat. uporządkowana para liczb rzeczywistych r i φ, określająca położenie dowolnego punktu M na płaszczyźnie: r jest odległością punktu M od początku układu O (biegun), natomiast φ, zwana niekiedy amplitudą — miarą kąta zawartego między ustaloną półprostą o początku w O (oś biegunowa OX) a wektorem wodzącym punktu M (kąt ten jest kątem skierowanym dodatnio zorientowanym;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia