siły termodynamiczne
Encyklopedia PWN
termodynamiczne bodźce, uogólnione siły termodynamiczne,
fiz. w termodynamice procesów nieodwracalnych wielkości będące przyczyną zachodzenia nieodwracalnych procesów transportu (przenoszenia energii, masy, ładunku itp.) w układzie termodynamicznym;
fiz. kryterium obowiązujące w układach utrzymywanych przez zewn. bodźce termodynamiczne w stanach dalekich od równowagi;
układ dyspersyjny (rozproszony), tj. składający się z fazy rozpraszającej (zw. fazą ciągłą lub ośrodkiem dyspersyjnym) i fazy rozproszonej (zw. fazą zdyspergowaną);
termin wprowadzony 1968 przez I. Prigogine’a na określenie spontanicznego porządkowania się układów termodynamicznych dalekich od stanu równowagi, w celu odróżnienia od struktur występujących w równowadze termodynamicznej, np. kryształów.
jedna z podstawowych zasad termodynamiki procesów nieodwracalnych, określająca właściwości symetrii macierzy współczynników kinetycznych Lij występujących w fenomenologicznych równaniach Onsagera (tj. liniowych związkach między uogólnionymi siłami Xj a prądami termodynamicznymi Ji: Ji = ΣjLijXj; mechanika statystyczna), opisujących termodynamiczne procesy transportu;
termodynamika
dział fizyki obejmujący badanie zjawisk cieplnych, zachodzących w układach makroskopowych.
[gr.],
