serializmem
Encyklopedia PWN
serializm, technika serialna,
muz. w węższym znaczeniu — kompozytorska technika posługiwania się w utworze serią 12 różnych pod względem wysokości dźwięków (seria, muz. ), równoznaczna z techniką dodekafoniczną (dodekafonia); w szerszym i powszechniejszym znaczeniu — technika totalnej organizacji materiału muz. w utworze, tzn. technika podporządkowująca zasadom serii (jej strukturze) wszystkie lub większość elementów muz.: nie tylko wysokość dźwięków, ale ich głośność, czas trwania, barwę itd.
muzyka, w której wykorzystuje się serię do porządkowania nie tylko wysokości dźwięku, ale i in. jego cech: długości czasowej, barwy, głośności;
fr. kompozytor i dyrygent;
fr. kompozytor, dyrygent i pianista.
kompozytor rosyjski;
dodekafonia
muz. technika komponowania za pomocą 12 dźwięków.
[gr. dṓdeka ‘dwanaście’, phōnḗ ‘dźwięk’],
