senior
Encyklopedia PWN
opiniodawczy organ sejmu złożony z marszałka, wicemarszałków, przewodniczących klubów parlamentarnych oraz przedstawicieli porozumień klubów lub kół liczących co najmniej 15 posłów; w senacie Konwent Seniorów składa się z marszałka, wicemarszałków, przedstawicieli klubów senackich oraz przedstawicieli porozumień ustanawianych dla wspólnej reprezentacji w Konwencie, a także klubów parlamentarnych, jeżeli skupiają co najmniej 7 senatorów.
feudalizm
termin wprowadzony w XVII w. i upowszechniony w XVIII w., stosowany wówczas na określenie: a) praw lennych; b) ustroju prawno-społecznego opartego na podzielonej własności ziemi i poddaństwie chłopów; c) systemu prawno-politycznego, którego istotą było rozdrobnienie władzy publicznej i dominacja wielkich właścicieli ziemskich.
[łac.],
w średniowieczu ziemia nadawana przez seniora w użytkowanie wasalowi;
suzeren
w średniowiecznych stosunkach lennych: senior stojący na szczycie hierarchii feudalnej w państwie;
[fr. < łac.],
wasal
we wczesnym średniowieczu (VII–X w.) człowiek wolny, oddający się na mocy aktu komendacji w opiekę seniorowi;
[łac.],
Afrykanerski Związek Braci, afrikaans Afrikaner Broederbond, ang. Afrikaner Brotherhood (AB),
organizacja zał. 1918 przez grupę seniorów społeczności Afrykanerów w Związku Południowej Afryki (od 1961 RPA), w formie tajnego bractwa o mafijnym charakterze;
