saturacja

Encyklopedia PWN

karbonatacja
[łac.],
saturacja,
w technologii cukrowniczej proces nasycania (uprzednio nawapnionego) soku buraczanego dwutlenkiem węgla, w celu wytrącenia osadu węglanu wapnia, adsorbującego z soku koloidowe zanieczyszczenia, tzw. niecukry
oksygenator
[ang. < łac.],
zw. też sztucznym płucem,
urządzenie służące do prowadzenia zewnątrzustrojowej, czasowej wymiany gazowej między krwią a powietrzem;
w technologii cukrowniczej osad z oczyszczanego soku dyfuzyjnego powstający podczas nawapniania (defekacji) i karbonatacji (nasycanie roztworu cukrowego dwutlenkiem węgla, zw. także saturacją);
urządzenie do pomiaru (metodą spektrometryczną) szybkości tętna i saturacji krwi, czyli stopnia wysycenia hemoglobiny tlenem;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia