saperską
Encyklopedia PWN
amunicja
środki techn. (naboje, pociski, rakiety, bomby, miny) oraz ich elementy (np. zapalniki, ładunki materiału wybuchowego), środki oświetlające, dymne — służące do niszczenia i obezwładniania różnych celów (siły żywej, sprzętu, obiektów itp.), wywoływania innych skutków (zapalania, zadymiania, oświetlania, skażania terenu itp.), a także pozorowania działań bojowych;
[łac. admunitio ‘uzbrojenie’],
inżynier budowlany, pionier spawania w budownictwie.
Państwowe Zakłady Inżynierii (PZInż.),
przedsiębiorstwo w II RP, produkujące głównie samochody i inne pojazdy mechaniczne oraz broń pancerną; utworzone 1928,
bosak
drąg zakończony hakiem stal.;
[niem.],
jednostka amunicji zawierająca wszystkie elementy niezbędne do oddania strzału z broni palnej (n. strzelecki, n. artyleryjski), wywołania wybuchu (n. minerski, n. saperski) lub wykonania innego zadania (np. n. pirotechniczny, n. sygnałowy).
piechota, dawniej zw. infanterią,
rodzaj wojska prowadzącego walkę pieszo, zwykle w najbliższej styczności z nieprzyjacielem;