sabotaż

Encyklopedia PWN

centralny ośrodek koordynujący całość walki cywilnej i oporu społecznego, utworzony IV 1941 w Biurze Informacji i Propagandy KG ZWZ.

Kierownictwo Walki Konspiracyjnej (KWK),

centralny organ kierowniczy walki konspiracyjnej, powołany w składzie KG AK na przełomie 1942 i 1943.

Kodeks praw i obowiązków Polaka,

zasady walki cywilnej (biernego oporu) podczas okupacji 1940–45, przygotowane przez Kierownictwo Walki Cyw.;

komandosi

[ang. < łac.],

żołnierze wyszkoleni do wykonywania specjalnych zadań bojowych, rozpoznania lub opanowania ważnych obiektów, dywersji i sabotażu (na tyłach i zapleczu wojsk przeciwnika, czasem do organizowania ruchu partyzanckiego), zwłaszcza w szczególnie trudnych warunkach terenowych i klimatycznych, występujący w umundurowaniu, samodzielnie lub w zwartych oddziałach wojskowych.

Komenda Obrońców Polski (KOP),

konspiracyjna organizacja polit.-wojsk., utworzona 1 X 1939 przez żołnierzy Korpusu Ochrony Pogranicza po rozwiązaniu Zgrupowania Korpusu Ochrony Pogranicza gen. W. Orlika-Rückemanna;

Komisja Specjalna do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym,

instytucja powołana 16 XI 1945 na mocy dekretu Tymczasowego Rządu Jedności Nar. (TRJN);

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>