równoramienny
Encyklopedia PWN
archeol. kultura mezolitu występująca na terenach Polski, rozwijająca się w VIII, VII i pocz. VI tysiąclecia p.n.e.;
kompozycja
szt. plast. dzieło sztuki plastycznej, a także sposób powiązania elementów formalnych dzieła tak, by tworzyły całość zgodną z intencją twórcy;
[łac. compositio ‘złożenie’, ‘układ’],
mat. ostrosłup, którego podstawą jest wielokąt foremny, a ściany boczne przystającymi trójkątami równoramiennymi.
archeol. jednostka kulturowa wczesno- i środkowoholoceńska, zw. też kulturą maglemoską, zajmująca obszar niżu północnoeur. od Wysp Brytyjskich po Polskę;
pryzma
mat. pryzmatoid, którego podstawami są prostokąty, a przeciwległe ściany boczne (będące trapezami równoramiennymi) są jednakowo nachylone do podstawy (po przedłużeniu nie muszą przecinać się w jednym punkcie, czyli p. nie musi być ostrosłupem ściętym);
[gr.],