rzutowa
Encyklopedia PWN
mat. obiekt opisywany przez geometrię rzutową (spełniający jej wszystkie twierdzenia).
dział geometrii powstały jako idealizacja malarskiej perspektywy zbieżnej.
geometria
dyscyplina nauki zajmująca się badaniem figur, tj. fragmentów rozmaitych przestrzeni.
[gr. gḗ ‘ziemia’, metréō ‘mierzę’],
dział geometrii poświęcony rzutowaniu figur przestrzennych na płaszczyznę, zwaną rzutnią, za pomocą równoległych lub przecinających się w jednym punkcie prostych rzutujących.
Desarguesa twierdzenie
mat. twierdzenie opisujące własność trójwymiarowej przestrzeni rzutowej: jeśli proste łączące odpowiednie wierzchołki 2 trójkątów przecinają się w jednym punkcie (środek perspektywiczny), to proste zawierające odpowiednie boki tych trójkątów przecinają się w punktach leżących na jednej prostej (oś perspektywiczna).
[t. dezarga],
mat. występująca w różnych teoriach mat. wewn. symetria pojęć, która twierdzeniom, relacjom lub obiektom A takiej teorii pozwala przypisywać twierdzenia, relacje lub obiekty dualne A* (na ogół różne od A) tej samej teorii, przy czym zachodzi: (A*)* = A.