rzutni��
Encyklopedia PWN
mat. obraz F′ na płaszczyźnie β (rzutni) powstający przez obrót figury geometrycznej F, leżącej na płaszczyźnie α, dokoła prostej t będącej wspólną krawędzią (ślad) przecinających się płaszczyzn α i β.
mat. rzut, w którym obraz danego punktu powstaje na przecięciu rzutni z prostą przechodzącą przez ten punkt i mającą kierunek zgodny z tzw. kierunkiem rzutu (wszystkie proste wyznaczone przez punkty rzutowane i ich obrazy są równoległe).
mat. rzut, w którym obraz punktu powstaje na przecięciu rzutni z prostą wyznaczoną przez punkt rzutowany i pewien ustalony punkt S, zwany środkiem rzutu środkowego.
przedmiot wykonany z drewna, o charakterystycznym sierpowatym kształcie, rzutna broń myśliwska i wojenna, służy także do gier i zabaw;
obiekt przeznaczony do rozgrywania zawodów w różnych dyscyplinach sportu;
