rzeczywisty

Encyklopedia PWN

Platon, właśc. Arystokles, gr. Plátōn, Aristoklḗs, łac. Plato, Aristocles, ur. ok. 427, prawdopodobnie w Atenach (wg niektórych świadectw na wyspie Eginie), zm. 347 p.n.e., Ateny,

jeden z najsłynniejszych filozofów starożytnych Grecji; uczeń Sokratesa i nauczyciel Arystotelesa, założyciel Akademii Platońskiej.

aktywność

[łac. activus ‘czynny’],

w termodynamice chem. wielkość wprowadzona w celu przedstawiania praw określających stan układów rzeczywistych w tej samej postaci mat., co prawa stanu układu doskonałego;

automatyka

[gr.],

dział nauki i techniki obejmujący teorię i praktykę realizacji urządzeń zapewniających samoczynne (bez udziału człowieka lub z ograniczonym jego udziałem) działanie maszyn, mechanizmów i instalacji; w języku potocznym, słowo automatyka oznacza też często pewne funkcje i działania zapewniające samoczynną pracę jakiegoś urządzenia lub instalacji.

cząstki wirtualne,

fiz. pojęcie z zakresu kwantowej teorii pola używane do opisu oddziaływań;

Dedekinda przekrój,

mat. pojęcie, za pomocą którego definiuje się liczby rzeczywiste;

funkcja harmoniczna,

mat. funkcja spełniająca równanie Laplace’a; dokładniej — funkcja rzeczywista u (określona na otwartym podzbiorze Ω przestrzeni ℝ, n ≥ 2, mająca ciągłe pochodne cząstkowe do rzędu 2. włącznie), która spełnia równanie