rzeczywiste
Encyklopedia PWN
pojęcie stosowane w energetyce przy sporządzaniu bilansów energ. lub ocenie zasobów energetycznych;
Platon, właśc. Arystokles, gr. Plátōn, Aristoklḗs, łac. Plato, Aristocles, ur. ok. 427, prawdopodobnie w Atenach (wg niektórych świadectw na wyspie Eginie), zm. 347 p.n.e., Ateny,
jeden z najsłynniejszych filozofów starożytnych Grecji; uczeń Sokratesa i nauczyciel Arystotelesa, założyciel Akademii Platońskiej.
aktywność
w termodynamice chem. wielkość wprowadzona w celu przedstawiania praw określających stan układów rzeczywistych w tej samej postaci mat., co prawa stanu układu doskonałego;
[łac. activus ‘czynny’],
dział matematyki rozwinięty w latach 60. XX w. przez A. Robinsona, będący ścisłą realizacją pochodzącej z XVII w. koncepcji G.W. Leibniza, który chciał oprzeć cały rachunek różniczkowy i całkowy na pojęciu nieskończenie małej;