rytuałach
Encyklopedia PWN
rytuał
czynności o charakterze symbol., realizowane wg ściśle określonych, sformalizowanych reguł, stanowiące zewn. formę społecznie doniosłego aktu;
[łac. ritus ‘zwyczaj’, ‘przepis’],
w religii staroż. Egiptu ceremonie odprawiane w świątyniach i kaplicach grobowych, mające na celu aktualizację mitów;
szkoła w religioznawstwie, powstała w latach 30. XX w. w Wielkiej Brytanii i Skandynawii w opozycji do orientacji ewolucjonistycznej (ewolucjonizm);
ściśle związane z religią egipską wierzenie, że przez użycie symbol. środków wyrazu, tzn. słów i gestów, człowiek może spowodować konkretnie ukierunkowane działanie bezosobowych potężnych i tajemniczych sił (mocy magicznych), którego skutki sięgną określonych ludzi (żywych lub umarłych) bądź istoty nadprzyrodzone: bóstwa i demony.
systemy religijne zbieracko-łowieckich społeczności Australii, oparte na doświadczaniu czasu mitycznego w postaci Czasu Snu (Alczera) jako podstawie interpretacji kosmosu oraz na relacjach z otoczeniem przyrodniczym (krajobrazem i zwierzętami).
religiozn. uznawana przez wszystkie religie specyficzna wartość, którą najczęściej określa się przez negację jako brak zmazy w sensie etycznym lub rytualnym;
