rozumowaniu
Encyklopedia PWN
log. proces myślowy, w którym uznaje się za prawdziwe jakieś sądy (lub ich reprezentacje językowe — zdania) na podstawie innych już uznanych za prawdziwe sądów (zdań);
logika
teoria czynności poznawczych, przede wszystkim naukotwórczych,
[gr. logikós ‘zgodny z rozumowaniem’],
analogia
log. Stosunek, w jakim 2 przedmioty (zjawiska, zdarzenia) P i Q pozostają do siebie zawsze i tylko, gdy cechy C1, ... , Cn przedmiotu P są do siebie w podobnej relacji jak cechy Z1, ... , Zn przedmiotu Q.
[gr., ‘podobieństwo’],
hysteron proteron
błąd w dowodzeniu i rozumowaniu, który powstaje wówczas, kiedy jakiś porządek naturalny lub formalno-log. zostaje odwrócony w ten sposób, że to, co późniejsze (np. wniosek) stanowi zarazem rację uznania tego, co w tym rozumowaniu wcześniejsze (np. przesłanki).
[gr., ‘to, co późniejsze uczynić wcześniejszym’],
prawda, gr. etētymía, alḗtheia, łac. veritas,
filoz.
