roztworem nasyconym
Encyklopedia PWN
roztwór zawierający maks. w danych warunkach (temp., ciśnienia) ilość substancji rozpuszczonej (równą jej rozpuszczalności w tych warunkach).
jednorodna mieszanina substancji, tj. mieszanina stanowiąca jedną fazę;
roztwór o większej, względem roztworu nasyconego, zawartości substancji rozpuszczonej.
zarodkowanie, nukleacja,
fiz. wstępny etap procesu tworzenia się nowej fazy (faza, przemiana fazowa).
prawo głoszące, że cząstkowe prężności par poszczególnych składników roztworu doskonałego są w określonej temperaturze proporcjonalne do ich stężeń: pA = pA0 · xA, gdzie pA — cząstkowa prężność pary nasyconej w danej temperaturze składnika A nad roztworem, pA0 — prężność pary nasyconej w tej temperaturze czystego składnika A, xA — stężenie składnika A wyrażone w ułamku molowym;
pasek bibuły filtracyjnej nasycony roztworem wskaźnika (chem.), który zanurzony w badanym roztworze lub zwilżony jego kroplą wykazuje charakterystyczną zmianę zabarwienia;
