rozkwitu
Encyklopedia PWN
skupisko ludzkie, przeciwstawiane wsi, charakteryzujące się zagęszczoną zabudową, zróżnicowaną strukturą społeczną mieszkańców, utrzymujących się w większości z zajęć nierolniczych — handlu, rzemiosła, przemysłu i usług.
muzyka
muz. sztuka, której tworzywem są percypowane przez ludzi dźwięki, wytwarzane przez nich głosem i/lub za pomocą instrumentów muzycznych;
[łac. < gr.],
reformacja
ruch religijny, teologiczny i społeczny w łonie Kościoła zachodniego w XVI i na początku XVII w., w wyniku którego powstały Kościoły ewangelickie (Kościół ewangelicko-luterański i Kościół ewangelicko-reformowany), a w dalszej konsekwencji — Kościoły protestanckie (protestantyzm).
[łac. reformatio ‘przekształcenie’],
dziedzina plast. twórczości symbol., której przedmiotem jest kształtowanie kompozycji trójwymiarowych, na ogół pozbawionych funkcji użytkowych;
Wilno, Vilnius 
,
stolica Litwy, na południowym wschodzie kraju, w odległości 315 km od Morza Bałtyckiego i 32 km od granicy z Białorusią.
,
w starożytności państwo semickie (początek II tysiąclecia–612 p.n.e.) w północnej Mezopotamii (obecnie północny Irak);
