rond

Encyklopedia PWN

[teạtr ã rą̣],

teatr arenowy, teatr kolisty,

teatr z centralnie usytuowanym miejscem gry (na planie koła, kwadratu, trapezu) otoczonym ze wszystkich stron przez widzów;

rondo

[fr. < łac.],

urb. kolisty plac, od którego rozchodzą się promieniście ulice lub drogi, tworząc tzw. układ gwiaździsty;

rondo

[fr. < łac. rotundus ‘okrągły’],

muz. początkowo (XIII–XV w.) pieśń, zw. rondeau, jednogłosowa (rondellus) lub wielogłosowa, uprawiana przez truwerów i kompozytorów epoki średniowiecza; od XVIII w. instrumentalna forma muz., występująca bądź samodzielnie, bądź jako część (z reguły ostatnia) większych form, jak sonata, symfonia, koncert;

Ronda,

m. w południowej Hiszpanii (region Andaluzja), w G. Betyckich, na zachód od Málagi;

rondo

[fr. < łac. rotundus ‘okrągły’],

lit. układ stroficzny złożony co najmniej z 8, a zwykle 12–15 wersów (8- lub 10-zgłoskowych), dwurymowy;

„Ronda, La”,

wł. miesięcznik lit., wyd. 1919–22 w Rzymie pod redakcją V. Cardarellego;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>