roczna

Encyklopedia PWN

obszary na kuli ziemskiej, w których temperatura powietrza (mierzona na standardowym poziomie 2 m nad podłożem) osiąga najniższe wartości.
paralaksa
[gr.],
astr. zjawisko zmiany kierunku, w którym obserwowany jest obiekt astr., w wyniku zmiany położenia obserwatora, a także kąt między kierunkami do danego obiektu poprowadzonymi z 2 różnych położeń obserwatora.
hydrol. naturalny ciek powstały z połączenia potoków (strumieni, strug) lub wypływający z czoła lodowca, jeziora, źródła (wywierzyska), rzadziej z obszaru zabagnionego, zasilany powierzchniowo i podziemnie wodą z opadów spadłych w jego dorzeczu, mający ukształtowane koryto i płynący pod działaniem siły grawitacyjnej w łożysku i dolinie, wyżłobionych w wyniku działania jego siły erozyjnej.
stała pol. stacja nauk.-badawcza w Antarktyce, na Wyspie Króla Jerzego, w Szetlandach Południowych, nad Zat. Admiralicji (62°09′S, 58°28′W).
Bioko, do 1973 Fernando Po, 1973–79 Macias Nguema,
wyspa wulkaniczna w zat. Bonny (Zat. Gwinejska), w pobliżu wybrzeży Kamerunu, należy do Gwinei Równikowej;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia