rezonans
Encyklopedia PWN
rezonans
fiz. szybki wzrost amplitudy drgań układu fiz., gdy częst. zewn. drgań wymuszających f jest zbliżona do częst. drgań własnych układu f0;
[łac.],
rezonans magnetyczny jądrowy, Nuclear Magnetic Resonance (NMR),
zjawisko selektywnego, rezonansowego pochłaniania promieniowania elektromagnetycznego o charakterystycznej, wysokiej częstotliwości z zakresu fal radiowych, przez jądra atomowe o różnym od zera spinie (momencie magnetycznym), wchodzące w skład ciał (stałych, ciekłych, gazowych) umieszczonych w silnym stałym polu magnetycznym;
rezonans paramagnetyczny elektronowy, ang. Electron Paramagnetic Resonance (EPR),
fiz. rezonansowe pochłanianie promieniowania elektromagnetycznego o częst. mikrofalowej przez substancje zawierające cząstki paramagnet., tzn. mające stały moment magnet. (cząsteczki, rodniki, atomy, jony), umieszczone w stałym polu magnet.;
fiz. rezonansowe pochłanianie energii zmiennego pola elektromagnetycznego przez cząstkę naładowaną, która porusza się w stałym polu magnet. po helisie o osi wyznaczonej przez kierunek wektora indukcji pola magnet. 
;
;
fiz. stan wzbudzony w jądrze atomowym polegający na odbywającej się w sposób skorelowany zmianie ruchu wszystkich lub prawie wszystkich nukleonów.
jedna z metod diagnostyki med. (obrazowanie diagnostyczne w medycynie) wykorzystująca zjawisko rezonansu magnetycznego jądrowego do badań tomograficznych (MR, MRI, tomografia rezonansu magnetycznego).
