relaksacyjny
Encyklopedia PWN
drgania samowzbudne, nieharmoniczne, zachodzące w układach nieliniowych, w których istotną rolę odgrywają siły dysypacyjne (tarcie w układzie mech., opór czynny w układzie elektr.);
transformacja szkła, przemiana stanu szklistego, witryfikacja,
przejście ze stanu cieczy (masa szklana, stop) w stan ciała sztywnego i kruchego, jakim jest szkło, bez wywołania krystalizacji;
chmura jonowa, atmosfera jonowa,
w roztworze elektrolitu otoczenie danego jonu (zw. jonem centralnym) składające się z jonów o przeciwnym znaku;
fiz. okresowe lub prawie okresowe zmiany stanu układu fiz. (np. wahadła, struny, obwodu elektr.), zachodzące dokoła pewnego położenia równowagi pod wpływem dostarczonej do układu energii.
fizykochemik niemiecki;
generator drgań elektr. relaksacyjnych, odznaczający się silnym indukcyjnym sprzężeniem zwrotnym;