realny
Encyklopedia PWN
ekon. jeden z głównych typów gospodarek, wyróżnianych ze względu na rodzaj regulacji procesów gospodarczych.
pedagog niem.;
filoz. alegoria Platona zawarta w dialogu Państwo, obrazująca sytuację poznawczą i egzystencjalną rodzaju ludzkiego;
komunizm
ideologia postulująca równość i wspólnotę w organizacji życia społecznego oraz racjonalność w kierowaniu życiem gospodarczym, głosząca nieuchronność upadku kapitalizmu i potrzebę działań dla osiągnięcia tego celu; w teorii marksistowskiej najwyższa, bezklasowa forma organizacji społecznej, następująca po kapitalizmie; ruch społeczny i polityczny wywodzący się z ideologii marksistowskiej, ukształtowany w wyniku rozłamu socjaldemokracji; w niemarksistowskiej teorii społecznej i w języku potocznym — ustrój społeczny w państwach rządzonych przez partie komunistyczne; w państwach komunistycznych określany również mianem socjalizmu realnego.
[łac. communis ‘wspólny’, ‘powszechny’],