rdzeń
Encyklopedia PWN
zjawisko polegające na przejmowaniu, w miarę rozwoju filogenetycznego zwierząt, funkcji niższych ośrodków nerwowych przez ośrodki wyższe;
językozn. w językach ałtajskich i uralskich uzależnienie jakości samogłoski sufiksu od samogłoski rdzenia, wskutek czego w wyrazie występują samogłoski jednego typu: przednie lub tylne;
korzonki nerwowe, korzenie nerwowe, korzenie rdzeniowe,
wiązki włókien nerwowych, stanowiące początkowy odcinek nerwów rdzeniowych;
lont
przewód służący do inicjowania wybuchu na odległość;
[niem.],
piramidowe drogi, drogi korowo-rdzeniowe, szlaki korowo-rdzeniowe,
anat. wiązka włókien nerwowych biegnąca z kory mózgowej do rdzenia kręgowego;