rdzenia
Encyklopedia PWN
autonomiczny układ nerwowy
część układu nerwowego, unerwiająca mięśnie gładkie, mięsień sercowy i komórki gruczołowe zlokalizowane w różnych narządach i niepodlegające woli;
[gr.],
wegetatywny układ nerwowy, idiotropowy układ nerwowy, wisceralny układ nerwowy, trzewny układ nerwowy,
parzyste nerwy odchodzące metamerycznie od rdzenia kręgowego;
materiały służące do wyrobu mas formierskich oraz na pokrycia ochronne form i rdzeni (zapobiegają przywieraniu ziarenek piasku do odlewu);
korzonki nerwowe, korzenie nerwowe, korzenie rdzeniowe,
wiązki włókien nerwowych, stanowiące początkowy odcinek nerwów rdzeniowych;
najsławniejszy z gramatyków staroindyjskich, twórca podstaw klasycznej gramatyki sanskryckiej.
piramidowe drogi, drogi korowo-rdzeniowe, szlaki korowo-rdzeniowe,
anat. wiązka włókien nerwowych biegnąca z kory mózgowej do rdzenia kręgowego;
