rację
Encyklopedia PWN
niemiecki mąż stanu, polityk RFN, jeden z twórców procesu jednoczenia Europy.
ustanowiony przez papieża zarządca diecezji, który kieruje nią w czasie wakansu biskupa lub z racji przeszkód, z powodu których biskup ordynariusz nie może wykonywać władzy jurysdykcyjnej.
król Belgów od 1909, ojciec Leopolda III;
potomkowie kalifa Alego Ibn Abi Taliba, brata stryjecznego Mahometa i męża jego córki Fatimy;
argumentum a fortiori
prawo typ wnioskowania prawniczego polegający na wykazaniu, że teza, której się broni, jest bardziej prawdopodobna niż pewne inne zdania, uprzednio już uznane przez przeciwnika za przekonujące.
[łac., ‘argumentacja tym bardziej słuszna (z mocniejszą racją)’],
Armia Polska w ZSRR 1941–42 (AP w ZSRR), właśc. Polskie Siły Zbrojne w ZSRR,
związek operacyjny i ośrodek organizacyjno-szkoleniowy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, podległy rządowi polskiemu na uchodźstwie, a operacyjnie dowództwu Armii Czerwonej;
