rację

Encyklopedia PWN

[gr. agṓn ‘spór’, ‘walka’],

termin, jakim starożytni Grecy określali sytuację, w której strony spierały się, a celem było wykazanie swojej wyższości nad przeciwnikiem, ewentualnie wyższości swoich racji nad jego racjami;

aseitas

[łac.],

filoz. samoistność, niezależność w istnieniu; pojęcie metafizyczne oznaczające stan bytu, który sam w sobie posiada rację własnego istnienia; aseitas przysługuje absolutowi;

Ateński Związek Morski II,

w staroż. Grecji związek utw. 378 p.n.e. w celu obrony wolności miast gr. przed Spartą, która osiągnęła pozycję hegemona;

Augustyn, Augustyn z Hippony, Augustyn Aureliusz, łac. Aurelius Augustinus, święty, ur. 13 XI 354, Tagasta, Numidia (ob. Suk Ahras, Algieria), zm. 28 VIII 430, Hippo Regius (Hippona, ob. Labda k. Annaby, Algieria),

najznamienitszy Ojciec Kościoła i jeden z czterech wielkich Doktorów Kościoła zachodniego, główny autorytet filozofii i teologii zachodniej do XIII wieku.

dowodzenie,

log. zespół operacji log. mających na celu skonstruowanie dowodu;

faszyzm

[wł < łac.],

masowy ruch polityczny, ideologia o skrajnie nacjonalistycznym charakterze, totalitarny reżim polityczny we Włoszech po wyeliminowaniu opozycji parlamentarnej w połowie lat 20. XX w.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>