płaszczyzny
Encyklopedia PWN
trzy liczby całkowite, względem siebie pierwsze: h, k, l, określające nachylenie płaszczyzn sieciowych (i ścian) kryształów względem osi krystalograficznych X, Y, Z
orbital
funkcja falowa ψ opisująca stan jednego elektronu, zależna od współrzędnych () określających jego położenie w atomie (orbital atomowy), cząsteczce (orbital molekularny, orbital cząsteczkowy) lub krysztale.
[łac. orbita ‘koleina’, ‘droga’],
orientacja
mat. termin pojawiający się w matematyce w różnych sytuacjach związanych z intuicją wyboru stron w przestrzeni (prawy–lewy), a także z obiegiem okręgu (zgodnie ze wskazówkami zegara lub przeciwnie).
[łac.],
mat. teoria uogólniająca metody badania funkcji jednej zmiennej rzeczywistej na szeroką klasę obiektów mat., takich jak: przekształcenia gładkie, pola wektorowe, hiperpowierzchnie.