płaszczyzny
Encyklopedia PWN
fiz. płaszczyzny układu optycznego, które przekształcają się na siebie bez zmiany wielkości i bez odwrócenia obrazu (tj. takie, że jeżeli w jednej z nich leży przedmiot, to w drugiej powstaje jego obraz prosty tej samej wielkości);
płaszczyzna symetrii, płaszczyzna zwierciadlana,
krystal. makroskopowy element symetrii figury geom.;
mat. płaszczyzna, która dzieli daną figurę na 2 przystające części — względem której ta figura jest symetryczna (płaszczyzna symetrii figury);
płaszczyzna frankfurcka, pozioma frankfurcka,
antropol. płaszczyzna pozioma uszno-oczodołowa uwzględniana głównie w pomiarach antropometrycznych i obserwacjach antroposkopijnych głowy lub czaszki, zatwierdzona 1884 na zjeździe antropologów we Frankfurcie n. Menem.
mat. płaszczyzna prostopadła do wektora stycznego w danym punkcie krzywej gładkiej.
