pętla
Encyklopedia PWN
przetwornik elektromagnetyczny przeznaczony do przetwarzania sygnałów elektr. w zmiany pola magnet. w celu zapisania sygnałów na nośniku magnet. (g.m. zapisująca) lub odwrotnie — zmian pola magnet. w sygnały elektr. podczas odczytywania zapisu z nośnika magnet. (g.m. odczytująca), a także do namagnesowania nośnika w celu skasowania istniejącego na nim zapisu (g.m. kasująca);
włók. wierzchnia warstwa niektórych rodzajów tekstyliów utworzona z wystających końców włókien (o. włókienna), nitek (o. frędzlowa lub o. sznurkowa) lub pętli (o. pętlowa);
atraktor
mat. punkt lub zbiór, który w trakcie pewnego procesu „przyciąga” punkty leżące w jego otoczeniu;
[łac. attrahere ‘przyciągać’],
ferrometr
urządzenie do wyznaczania charakterystyk (krzywej magnesowania, pętli histerezy i stratności) materiałów magnetycznie miękkich (magnetyczne materiały) w przemiennym polu magnet. o częst. 50 Hz;
[łac.-gr.],
frotté
przędza ozdobnie skręcana (nitkowanie), z charakterystycznymi pętlami utworzonymi z jednej ze składających się na nią nitek, a także tkanina z tej przędzy;
[fr.],
materiały wykazujące ferromagnetyzm (poniżej temperatury Curie) lub ferrimagnetyzm (poniżej temperatury Néela);