półprzewodnikach
Encyklopedia PWN
elektroluminescencja
świecenie powstające wskutek działania pola elektr. podczas przepływu prądu przez substancję luminezującą (zdolną do luminescencji);
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, łac. lumen ‘światło’],
przyrząd, którego działanie opiera się na wykorzystaniu zjawisk związanych z ruchem elektronów w próżni i rozrzedzonych gazach oraz w ciałach stałych (zwłaszcza półprzewodnikach);
ferromagnetyzm
zespół zjawisk związanych z równoległym uporządkowaniem momentów magnet. atomów lub jonów.
[łac. ferrum ‘żelazo’, magneticus ‘magnetyczny’],
dział fizyki, którego przedmiotem jest budowa atomowa i właściwości fiz. ciał stałych (krystalicznych i bezpostaciowych), a także zjawiska i procesy zachodzące w ich wnętrzu i na powierzchni pod wpływem różnych czynników zewnętrznych.
dział fizyki zajmujący się zimną lub gorącą plazmą powstałą przez jonizację gazów oraz zimną plazmą elektronowo-fotonową występującą w półprzewodnikach;
fotomagnetoelektryczne zjawisko, efekt Kikoina–Noskowa,
powstanie różnicy potencjałów między brzegami płytki półprzewodnikowej, umieszczonej w polu magnet. prostopadle do linii sił tego pola, wówczas gdy na jedną z powierzchni płytki pada promieniowanie elektromagnetyczne silnie pochłaniane przez dany półprzewodnik;
