półogniwem
Encyklopedia PWN
elektroda (półogniwo) zbud. z płytki metal. pokrytej trudno rozpuszczalną solą tego metalu, zanurzonej w roztworze zawierającym aniony wspólne z anionem tej soli;
elektroda (półogniwo) zbud. z metal. płytki (drutu) zanurzonej w roztworze jonów tego metalu.
elektroda, a właściwie półogniwo elektrochem., z membraną z cienkiej (50–300 µm grubości) błonki szklanej, oddzielającą wewn. roztwór o stałym składzie, w którym jest zanurzona wewn. elektroda odniesienia (najczęściej elektroda Ag/AgCl) od badanego roztworu zewn.;
elektroda (półogniwo) zbud. z płytki metal. pokrytej warstewką trudno rozpuszczalnej soli tego metalu oraz solą innego metalu (o anionie takim jak anion pierwszej soli), zanurzonej w roztworze zawierającym kationy drugiej soli.
nadnapięcie, nadpotencjał, η,
wartość różnicy potencjału elektrody (półogniwa) E, przez którą płynie określony prąd, i jej potencjału E0 w stanie równowagi (w warunkach bezprądowych): η = E – E0;
ogniwo galwaniczne zbudowane z 2 identycznych półogniw (elektrod) różniących się stężeniem składnika biorącego udział w reakcjach elektrochemicznych;
