półogniwem
Encyklopedia PWN
elektroda
chem. układ złożony z przewodnika elektronowego (metal, półprzewodnik) stykającego się z przewodnikiem jonowym (najczęściej ciekły elektrolit), w którym może przebiegać reakcja elektrodowa utleniania-redukcji.
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, hodós ‘droga’],
ogniwo galwaniczne, ogniwo elektrochemiczne,
źródło energii elektrycznej, składające się zwykle z 2 różnych półogniw (elektroda) stykających się od strony elektrolitu bezpośrednio (jeśli elektrolit jest wspólny) albo pośrednio poprzez błonę półprzepuszczalną lub klucz elektrolityczny.
elektroda wodorowa, półogniwo wodorowe,
półogniwo, którego potencjał jest określony równowagą reakcji: H2 ⇆ 2H+ + 2e−;
chem. zjawiska towarzyszące połączeniu elektrody (półogniwa) z zewn. źródłem napięcia (w elektrolizerze zbudowanym z 2 półogniw) lub zamknięciu biegunów ogniwa galwanicznego, a w szczególności zachodząca wówczas zmiana potencjału każdej z elektrod — wielkość tej zmiany określa nadnapięcie;
akumulator
urządzenie do magazynowania określonego rodzaju energii (np. elektrycznej, mech.);
[łac.],
