punkty równonocy
Encyklopedia PWN
zrównanie dnia z nocą, chwila, gdy Słońce znajduje się w jednym z 2 punktów przecięcia się ekliptyki z równikiem niebieskim (punkty równonocy);
punkt Barana, punkt równonocy wiosennej,
astr. punkt przecięcia się ekliptyki z równikiem niebieskim, w którym znajduje się Słońce w chwili równonocy wiosennej;
punkt Wagi, punkt równonocy jesiennej,
astr. punkt przecięcia się ekliptyki z równikiem niebieskim, w którym znajduje się Słońce w chwili równonocy jesiennej;
współrzędne sferyczne służące do opisu kierunku do ciał niebieskich,
parametry orbity ziemskiej: mimośród, nachylenie płaszczyzny równika ziemskiego do płaszczyzny ekliptyki i położenie peryhelium w stosunku do wędrującego po ekliptyce punktu przesilenia wiosennego, warunkujące ilość energii słonecznej docierającej do górnej granicy atmosfery na poszczególnych równoleżnikach i w różnych porach roku.
astr. okresy klimatyczne (wiosna, lato, jesień, zima), będące następstwem ruchu Ziemi wokół Słońca i nachylenia osi ziemskiej do płaszczyzny orbity Ziemi (66°33′), w wyniku czego Słońce w swym pozornym rocznym ruchu po sferze niebieskiej (ekliptyka) przez pół roku znajduje się na północ, a przez następne pół roku na południe od równika niebieskiego.
