pulpit

Encyklopedia PWN

[łac.],

podstawa na książki, nuty itp. w formie pochylonej deski umocowanej na trzonie;

[hebr., ‘podwyższenie’],

almemor, almemar [arab.],

podium z pulpitem w gł. sali synagogi;

[fr.],

staropol. bioro, pultyna, kantorek,

mebel skrzyniowy;

[karlę̣]

Martin, ur. 1730, Fryburg Bryzgowijski, zm. 1785, Paryż,

ebenista fr., pochodzenia niemieckiego;

autorzy czterech Ewangelii kanonicznych: Mateusz, Marek, Łukasz i Jan, czczeni w chrześcijaństwie jako święci;

Słownik języka polskiego