publicznych
Encyklopedia PWN
ekon. współczynnik określający wzrost (spadek) produktu narodowego, wywołany wzrostem (spadkiem) wydatków publicznych.
środek karny stosowany w polskim prawie karnym,
publiczne biblioteki, biblioteki powszechne,
biblioteki o charakterze uniwersalnym, bezpłatnie udostępniające zbiory wszystkim, utrzymywane z funduszów państw. lub samorządów terytorialnych.
forma subsydiowanego, czasowego zatrudnienia bezrobotnego przy wykonywaniu prac zorganizowanych przez organy samorządu terytorialnego lub instytucje użyteczności publicznej oraz organizacje statutowo zajmujące się problematyką ochrony środowiska, kultury, oświaty, sportu i turystyki, opieki zdrowotnej oraz pomocy społecznej, a także spółki wodne i ich związki, jeżeli prace te są finansowane lub dofinansowane ze środków samorządu terytorialnego, budżetu państwa, funduszy celowych lub środków innych instytucji i organizacji;
dług publiczny, dług państwowy,
całkowita kwota zobowiązań podmiotów sektora finansów publicznych (w szczególności Skarbu Państwa), jednostek samorządu terytorialnego oraz funduszów celowych wobec wierzycieli zarówno krajowych (dług publiczny krajowy), jak i zagranicznych (dług publiczny zagraniczny), ustalona po dokonaniu konsolidacji, tzn. po wyeliminowaniu wzajemnych zobowiązań tych podmiotów.
