publiczne
Encyklopedia PWN
ogół przekonań w kwestiach istotnych społecznie, wyrażanych w społeczeństwie lub innej zbiorowości; w węższym rozumieniu — poglądy dominujące w zbiorowości lub podzielane przez jej większość; w szerszym — to także „publiczność”, zbiorowość, w której istnieje o.p., niekiedy również prasa i in. organy wyrażające opinię.
termin używany w polskim prawie karnym w dwojakim znaczeniu: jako podmiot przestępstwa (np. przyjęcie korzyści majątkowej, przekroczenie uprawnień lub niedopełnienie obowiązków) oraz jako przedmiot przestępstwa (np. czynnej napaści na f.p.funkcjonariusza publicznego);
Izba Edukacji Publicznej, Izba Edukacyjna,
nacz. organ władzy oświat. w Księstwie Warsz., utworzony 1807;
powołana II 1949 w celu kontroli i koordynacji działalności Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (MBP) oraz Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego (GZI WP) przez ścisłe kierownictwo PZPR;
powołana 1815 jako nacz. władza szkolna Królestwa Pol.;
centralny organ administracji państw. działający XII 1954–XI 1956 w Polsce;
