przyrostek

Encyklopedia PWN

językozn. morfem słowotwórczy lub fleksyjny, → sufiks.
perintegracja
[łac.],
językozn. zmiana granicy między morfemami w wyrazie, skutkiem czego powstaje nowy podział na morfemy, różny od pierwotnego, uzasadnionego etymologicznie
alkeny, olefiny,
związki organiczne, alifatyczne węglowodory nienasycone o wzorze ogólnym CnH2n, których cząsteczki zawierają jedno wiązanie podwójne między atomami węgla (w dowolnym miejscu łańcucha).
cenoza
[gr. koinós ‘wspólny’],
ekol. termin używany niekiedy wymiennie z biocenozą, częściej jednak stanowi przyrostek dla określenia ogólnego charakteru danego układu;
ortografia
[gr. orhtós ‘prawidłowy’, ‘poprawny’, gráphō ‘piszę’],
ustalony system pisania, zaakceptowany i przestrzegany przez ogół użytkowników danego języka;
rym
[gr. rhythmós ‘takt’, ‘rytm’],
wpółbrzmienie końcowe wyrazów występujące zarówno w poezji, jak i poza nią;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia