przewodową
Encyklopedia PWN
inżynier elektryk; specjalista w dziedzinie telekomunikacji, twórca teletransmisji przewodowej w Polsce;
w energetyce prąd elektryczny przesyłany za pomocą linii trójfazowej, w której płynące prądy są przesunięte względem siebie w fazie o 1/3 okresu (φ = 0°, 120°, 240°);
telekom. metoda zmniejszania tłumienności telekomunikacyjnego toru przewodowego i jego zniekształceń tłumieniowych (w ograniczonym pasmie częst.); polega na zwiększaniu indukcyjności toru,
zespół rozmieszczonych na pewnym obszarze, powiązanych ze sobą funkcjonalnie urządzeń telekomunik., przeznaczonych do świadczenia różnych usług telekomunik. (np. usług telefonicznych, radiotelefonicznych, telegraficznych, transmisji danych, radiofonicznych, telewizyjnych);
teletransmisja
dział telekomunikacji zajmujący się techniką przesyłania sygnałów na odległość za pomocą torów telekomunik..
[gr.-łac.],
Baudot
fr. wynalazca w dziedzinie telegrafii;
[bodọ]
Jean Maurice Émile, ur. 1845, Magneux (Szampania), zm. 28 III 1903, Sceaux (dep. Hauts-de-Seine),
