przepływ stacjonarny
Encyklopedia PWN
ruch płynu (cieczy, gazu) w wyniku działania sił masowych, ciśnieniowych i sił lepkości (ciśnienie, naprężenia styczne).
fiz. proces, w którym parametry opisujące stan układu są stałe, mimo że w układzie występują przepływy (np. ciepła, materii).
chromatografia
metoda rozdzielania jednorodnych mieszanin na składniki, w której wykorzystuje się różnicę sił oddziaływania tych składników z fazą ruchomą i nieruchomą (stacjonarną).
[gr. chrṓma ‘barwa’, gráphō ‘piszę’],
fiz. nieodwracalne procesy termodynamiczne polegające na przenoszeniu w układzie: energii, entropii, masy, pędu, ładunku itp. (mechanika statystyczna);
termin wprowadzony 1968 przez I. Prigogine’a na określenie spontanicznego porządkowania się układów termodynamicznych dalekich od stanu równowagi, w celu odróżnienia od struktur występujących w równowadze termodynamicznej, np. kryształów.
fiz. kryterium obowiązujące w układach utrzymywanych przez zewn. bodźce termodynamiczne w stanach dalekich od równowagi;
