przemienną
Encyklopedia PWN
element magnet. stanowiący zespół uzwojeń (w jednym płynie prąd stały, w drugim — przemienny) z jednym lub wieloma rdzeniami magnet.;
triak, tyrystor symetryczny, tyrystor dwukierunkowy,
półprzewodnikowy przyrząd przełącznikowy o 3 końcówkach (elektrodach): anoda pierwsza A1, anoda druga A2 i bramka G;
elektr. lub elektroniczny przyrząd (miernik) do pomiaru napięcia elektr., wywzorcowany w woltach (V), włączany równolegle (połączenie elektryczne) do badanego obiektu — części obwodu elektr. zawierającego źródła lub odbiorniki energii.
alternacja motywów
szt. plast. układ przemienny co najmniej 2 motywów;
[łac. alternatio ‘wymiana, wymienność’],