przeciwpancerne
Encyklopedia PWN
broń palna (lufowa) służąca do wyrzucania pocisków o kalibrze ponad 20 mm dzięki energii (ciśnieniu gazów) wyzwalanej podczas spalenia materiału wybuchowego miotającego (prochu);
zespół bojowy pocisku (np. bomby, rakiety, torpedy, miny) składający się z ładunku bojowego, zapalnika i obudowy (zwykle o opływowym kształcie zewn.), służący do spowodowania efektu rażącego cel;
granat
techn., wojsk. pocisk wypełniony ładunkiem bojowym, służący do zwalczania celów znajdujących się w niewielkiej odległości (zwykle do ok. 50 m);
[wł. < łac.],
wojsk.
całokształt spraw związanych z wojskiem i sposobem prowadzenia wojny.
system obrony na przewidywanym obszarze natarcia (desantu) przeciwnika z rozmieszczonymi wg określonego schematu licznymi grupami min
