przeciwpancerne
Encyklopedia PWN
granatnik przeciwpancerny, dawniej pancerzownica,
broń strzelecka wielokrotnego lub jednokrotnego użycia, o kalibrze nie przekraczającym zwykle 115 mm, strzelająca przeciwpancernymi kumulacyjnymi granatami (ładunek kumulacyjny);
strzelecka broń palna o długiej gwintowanej lufie, przeznaczona do zwalczania celów opancerzonych pociskami uderzeniowymi (rdzeniowymi) wystrzeliwanymi z dużą prędkością;
miotany na odległość przedmiot (amunicja), przeznaczony do rażenia celu lub wykonania innego zadania — np. zadymienia terenu, rozrzucenia ulotek;
niem. konstruktor lotn. i przemysłowiec;
rodzaj broni palnej, w której reakcja gazów prochowych wypływających z lufy w kierunku przeciwnym do ruchu pocisku powoduje, że podczas strzału nie występuje zjawisko odrzutu (odrzut broni);
