protoplazma
Encyklopedia PWN
protoplazma
biol. wysoce złożony, dynamiczny zespół związków organicznych (związki węgla) i nieorganicznych, powiązanych ze sobą strukturalnie i funkcjonalnie, tworzący ciało komórki i stanowiący podłoże wszystkich zachodzących w niej procesów życiowych;
[gr.],
biol. najmniejsza występująca w przyrodzie, zdolna do życia, samoodtwarzająca się struktura o złożonej organizacji.
wł. optyk i astronom;
dyscyplina biologii zajmująca się budową i czynnościami komórek oraz ich składników; wywodzi się z cytologii, nauki powstałej w XIX w.
zoolog francuski;
koacerwacja
chem. wydzielanie się z zolu koacerwatów (zw. ciekłymi koagulatami) w postaci kropel zawierających znacznie więcej cząstek koloidowych w porównaniu z pozostałym roztworem;
[łac. coacervare ‘gromadzić’, ‘zbierać’],
