prosty
Encyklopedia PWN
inform. narzędzie do formułowania programów dla komputerów; jest językiem formalnym, którego składnia określa zasady zapisu programów (w sposób jednoznaczny i łatwy do analizy), a semantyka przypisuje programom ich interpretację (określa efekty działania programu zapisanego w języku programowania).
kompozyt
materiał utworzony z co najmniej 2 komponentów (faz) o różnych właściwościach w taki sposób, że ma właściwości lepsze i/lub właściwości nowe (dodatkowe) w stosunku do komponentów wziętych osobno lub wynikających z prostego sumowania ich właściwości;
[łac. compositus ‘złożony’],
mat. linie przecinające pod kątem prostym (trajektorie ortogonalne) proste jakiegoś pęku;
demogr. przewidywanie przyszłego stanu i struktury ludności, szczególnie wg płci, wieku i miejsca zamieszkania, stanu cywilnego, poziomu wykształcenia itp.; także prognozy gospodarstw domowych oraz rodzin wg składu osobowego.
nawigacja
prowadzenie obiektu ruchomego (statku wodnego, powietrznego lub kosmicznego, pojazdu lądowego); także nauka o sposobach, metodach i środkach technicznych prowadzenia obiektów ruchomych według wyznaczonej trasy, wyboru trasy, wyznaczania pozycji obiektów ruchomych i nieruchomych (wspomaganie geodezji) oraz wyznaczania błędów pomiarów pozycji.
[łac. navigatio ‘żegluga’],
odkształcenie, deformacja,
techn. zmiana wzajemnego położenia punktów ciała w wyniku działania sił zewn., zmian temperatury lub zmian struktury związanych ze zmianą objętości.
